Ik houd er helemaal niet van om te generaliseren, maar na onze vijfde gids in Vietnam weet ik het zeker. Alle Vietnamese gidsen zijn knettergek. We ondervonden dit voor het eerst tijdens onze vaartocht door Halong Bay, het stuk helderblauwe zee met grote krijtstenen rotsformaties.
Onze gids heet Ling. Hij is begin twintig en heeft dit baantje pas sinds kort, zo vertelt hij. Hij staat ons op te wachten als we de bus uitstappen en ziet erop toe dat we in sneltreinvaart onze spullen verzamelen en met hem meelopen. Hij wijst zenuwachtig naar het houten piratenschip dat aan het einde van de kade op ons wacht en maakt ons duidelijk dat Captain Jack Sparrow elk moment weg kan varen. ‘Hurry, hurry, hurry!’ blijft hij roepen. Geheel bezweet komen we (‘we’ dat zijn Robin en ik, vier Russen die Jelena en Sergei en Jelena en Sergei heten - geen grapje - en de twee Amerikanen Billy en Brian) met onze rugzakken bungelend aan één schouder de kade opgerend. Ling kijkt even om zich heen, constateert dat we als eerste groep zijn gearriveerd en keert zich dan weer naar ons om vervolgens ernstig mede te delen: ‘And now…. We wait.’ Na een half uur mogen we de boot op.
Alsof we rechtstreeks in een piratenfilm zijn beland. De legende gaat dat een draak al vluchtend met zijn staart stukken land uit de zee heeft weggeslagen met als resultaat dat er meer dan drieduizend kalkstenen rotsformaties overeind bleven staan. Tel daarbij op dat iedere ochtend en avond de rotsen compleet in nevel gehuld zijn en je krijgt het gevoel dat de Black Pearl uit Pirates of the Caribean ieder moment voorbij kan komen zeilen. De eerste nacht is de Hai Tinh onze thuishaven: een ouderwetse houten tweemaster waarmee we door dit werelderfgoed van Unesco varen. Drie verdiepingen, een ruim buitendek, glimmend gepoetst en nette slaapvertrekken met eigen douche en wc. Voor drie dagen varen en twee nachten slapen, inclusief alle maaltijden, betalen we nog geen vijftig euro per persoon.
Met de Russen, de Amerikanen en een ander gezelschap dat later aankomt, nemen we plaats in een grote kajuit waar de tafels vol staan met schaaltjes vis, rijst, kleine loempia’s en natuurlijk de nimmer ontbrekende vissaus. De Russen hebben hun eigen onmisbare toevoeging aan de maaltijd meegenomen en de eerste fles wodka (het is elf uur ’s ochtends) wordt aangebroken. Dan begint ons schip zich langzaam door het heldere turquoise water te bewegen. We hebben geluk: het is hier vaak regenachtig en bewolkt, maar onze dagen zijn strakblauw. De zon beschijnt de krijtstenen rotsen waardoor we heen laveren en kleurt ze grijs, groen en wit.
Vijftien jaar geleden voer een visser ook door deze wateren en ontdekte hij de Hang Sung Sot, een grot die miljoenen jaren oud is en nu geopend is voor de toeristen. We treffen er onze volgende gids, die ons enthousiast allerlei stalactieten aanwijst en vertelt welke dieren je erin kan zien. Een draak, een zeeleeuw, een schildpad en hij heeft bij elk druipsel hetzelfde commentaar: ‘Good meat!’
Op Cat Ba eiland, waar we de tweede nacht slapen in een goed hotel vlakbij een verlaten zandstrand, worden we ’s middags door Ling meegenomen naar een national park. Hij draagt ons over aan gids nummer drie die met ons de heuvel beklimt vanwaar we een weids uitzicht hebben over talloze spitse, groene bergtoppen. Voor het zover is...
...klauteren we een uur lang naar boven, achtervolgd en achternagezeten door gids nummer drie, die zich nog in de Vietnamese oorlog waant en uit het niets opduikt achter bosjes en bomen om vervolgens ons te bekogelen met kleefplantjes of - al schreeuwend ‘takatakatakatakatak’ - te doen of hij ons neerschiet.
Ling vindt het allemaal reuze grappig als we later die middag bij hem terugkomen en over onze ervaring vertellen. Hij is allang blij dat alles op schema loopt en hij nog geen toerist is kwijtgeraakt. Zijn grip op de situatie verliest hij pas later die avond, als hij door de Russen wordt neergezet aan hun tafel en wordt uitgenodigd mee te drinken van de vijfde fles wodka. We zien van een afstandje dat hij met zijn iele lichaampje beleefd een slok neemt, dat zijn gezicht vervolgens vertrekt alsof hij in een zure citroen heeft gehapt, hoe hij begint te kuchen waarna de tranen in zijn ogen springen en hij vervolgens beleefd zijn duim in de lucht steekt om aan te geven dat het goed met hem gaat. De Russen snappen er niks van dat het drinken Ling zo slecht vergaat. Het is immers 'No Roessian Vodka, iesse Hanoi Vodka' waarna de glaasjes - inclusief die van Ling die het met lede ogen ziet gebeuren - nogmaals worden volgeschonken.
Duidelijk geen alcohol gewend, neemt hij de grootste foute beslissing van de reis: hij neemt ons half dronken gezelschap mee naar een karaokebar in Cat Ba City. Zodra een Vietnamese gids een microfoon in handen heeft, begint hij te zingen en Ling is geen uitzondering. Een beetje aangespoord door de wodka en enkele glazen sambuca die hij met ons meedrinkt, gaat hij helemaal op in I Swear van All-4-One.
Later die avond zijn we hem kwijt. Waar we ook zoeken, ons tere mannetje met de grote glimlach is spoorloos. Pas tegen de ochtend vinden we hem terug, ergens achterin de karaokebar, in slaap gevallen op de wc. De volgende ochtend staat hij om negen uur ’s ochtends weer op onze deur te bonzen: ‘Hurry, hurry, hurry!’ Nu raakt hij wel even in paniek, aangezien de twee Amerikanen niet hun bed uit te branden zijn. Intussen herinnert Robin me eraan dat ik de avond ervoor het halve repertoire van Abba ten gehore heb gebracht, maar dat ik (gelukkig) niet in de gaten had dat mijn microfoon het niet deed. Als de Amerikanen eindelijk hun hotelkamerdeur opendoen, vertrekken we hollend richting de boot, en die vertrekt nu wel zodra we aan boord zijn. Ling is de meest opgewekte van ons allemaal die ochtend. Zijn groep is nog compleet, hij was overal net op tijd en na deze laatste boottocht weet hij zeker dat hij deze groep knettergekke toeristen nooit meer hoeft terug te zien.
Aanraders
Je kunt je tocht door Halong Bay (het meest comfortabel is drie dagen en twee nachten, maar korter kan ook) met gemak boeken in Hanoi, bijvoorbeeld bij een reisbureautje of via je hotel. Wij betaalden 52 US dollar per persoon voor drie nachten en vonden de kwaliteit prima (mooi schip, lekker eten en schone kamers). Met het betalen van een iets hogere prijs, gaat als het goed is ook de kwaliteit (het uiterlijk van het schip, een kleiner reisgezelschap etc.) omhoog.
Informeer van tevoren naar de grootte en samenstelling van het reisgezelschap. Dit kan per boot zeer verschillen: van backpackers- en karaokeboten tot romantische luxe. Zie ook de beoordelingen met zoekwoord 'Halong Bay cruise' op Tripadvisor.
De (mini)bus waarmee je naar Halong Bay wordt gebracht doet er vanaf Hanoi zo'n 3,5 uur over.
Let's go to…
_0.png)
_0.png)
Klik op de plaatsnaam voor meer informatie over de bestemming
< Terug naar Vietnam
Reis verder >
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book