ALTIJD VRIJDAG IN ESSAOUIRA

Al ben ik gek op andijviestamppot en gehaktballen, ik ben vaak net zo enthousiast over de curry- en couscousschotels die ik ontdek in de verre landen die ik bezoek. Tot nu toe heb ik in Marokko nog niet echt kunnen genieten van de plaatselijke keuken, want mijn buik werkt op z’n zachtst gezegd niet echt mee. Maar in Essaouira val ik eindelijk met mijn neus in de boter.

Als we aankomen in het wit met blauwe vissersplaatsje valt me als eerst het temperatuurverschil op. Essaouira is een hap frisse lucht. Na een busrit van drie uur vanuit Marrakech stap ik uit en haal ik diep adem. De zeewind waait het stof van onze kleding en de drukkende hitte valt van onze schouders – het is hier zeker twintig graden koeler. Ik voel me lichter als ik loop.

Bij binnenkomst in ons riad, een prachtig gebouw met overal kunst aan de muren en verse bloemen in vazen, worden we meteen uitgenodigd om aan te schuiven voor de vrijdagmaaltijd: couscous. Een feestmaal, want vrijdag is volgens de Koran ‘De beste dag waarop de zon is opgekomen.’ Ik ben het er helemaal mee eens. Terwijl de zon door het open dak van ons riad naar binnen schijnt, nemen we in de onderste vertrekken plaats aan een lage tafel. Iedereen die het riad runt is aangeschoven, van de schoonmaker tot de kok. We krijgen allemaal een lepel en een glaasje met dunne yoghurt om te drinken. Met de lepel prikken we in de meest heerlijke couscous die ik ooit heb gegeten. Mijn buik is er stil van. Tussen de korrelige deegbolletjes proef ik mals gestoofd vlees, rozijnen, artisjokken, pompoen en kikkererwten. Ik proef de pittige en hete pepers, kruidnagels en kardemom, afgewisseld met het zachte en zoete van kaneel. Volgens mij proef ik Marokko.

De couscous is bereid door de plaatsvervangend Franse eigenaar van ons riad. Normaal is hij topkok en runt hij vijf vooraanstaande restaurants in Casablanca. Hebben wij even geluk. En hij vindt het heerlijk om zijn gasten in de watten te leggen. Als ik de volgende ochtend wakker word...