Het is onze eerste middag op Caye Caulker als ik op mijn route van The Split naar de westkust van het eiland er flink de pas inzet. Als ik een van de vele golfkarretjes op het eiland passeer, word ik aangesproken door een neef van Bob Marley. ‘Hey lady! Where are you going so fast?’
Ik probeer hem uit te leggen dat ik op zoek ben naar een stukje zandstrook waar je geen nekhernia krijgt van de harde ondergrond. Of hij niet een fijn plekje weet. De rastaman kijkt me hoofdschuddend aan. Ik ben in zijn ogen duidelijk een hopeloos geval. Dat heeft niet alleen te maken met dat ik ergens naar op zoek ben wat er helemaal niet is, maar met name in het tempo waarin ik dat doe. ‘Go slow!’, roept hij me na. Ik draai me om en loop al iets minder snel naar Robin, die de grootste wijsheid van het eiland al helemaal onder de knie heeft. ‘No shoes, no shirts, no problem’. In zijn zwembroek ligt hij naar de overkant van de zee te staren,
waar een klein stukje land een grote aantrekkingskracht uitoefent op de rest van de aanwezige (voornamelijk mannelijke) backpackers van The Split. Om het uur waagt er zich eentje in de zee om naar de overkant te zwemmen, en het lukt soms net wel en soms net niet om in de sterke stroming de overkant te bereiken. Vooral dat net niet is natuurlijk een groot vermaak voor de overige zonaanbidders, die op hun handdoek een biertje drinken en muziek luisteren.
ALLES WIEGT HEEN EN WEER
The Split, aan de noordkant van het eiland, is het enige strand op Caye Caulker waar je het zachtblauwe water in kan duiken zonder verward te raken in bosjes zeewier. De sfeer is er altijd goed: aan de bar van café Lazy Lizard hangt de rest van de familie van Bob Marley, uit de speakers klinkt meestal Murder she wrote en backpackers bestellen emmers Belikin bier dat ondanks het ijs zo weer lauw is door de felle zon.
De rest van Caye Caulker slaapt, op een rond tuffend golfkarretje door de hoofdstraat en wat toeristen op terrasjes na. Alles
wiegt zachtjes heen en weer: de palmbomen, je hoofd na een paar glazen rum punch, en je hangmat (standaard inbegrepen bij de prijs van je hotelkamer). ’s Avonds worden de barbecues aangestoken en komt de hoofdstraat weer tot leven. De vis is hier op z’n verst; van red snapper tot lobster, de vangst van elke dag.
Op de derde dag doen we er vanaf ons guesthouse Tree Tops een half uur over om naar The Split te lopen. De eerste dag ging dat nog in twintig minuten. Als we op de vierde dag zo sloom lopen dat ik bijna het idee heb dat ik achteruit ga, kunnen we met een gerust hart zeggen dat we de vibe van het eiland te pakken hebben. Op ons laatste middagje aan The Split waagt Robin de oversteek. Hij redt het net. Bij terugkomst kan hij mededelen dat hij er alleen maar afval en stekende horzels aantrof. Zo bewijst maar weer: op Caye Caulker is het de kunst om gewoon te blijven waar je bent.
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book