De Nederlandse eigenaar van ons hostel in Flores doet me een beetje denken aan Mark Zuckerberg. Niet zozeer omdat ik hem met zijn laptop zo op het Facebook-hoofdkantoor zie zitten, maar het is ook zo’n persoon waarbij zijn uiterlijk niet helemaal strookt met je verwachtingspatroon. Een enorme onderschatting natuurlijk, want met een slungelig lijf en vaal T-shirt kan je net zo goed zomaar miljarden op je rekening hebben staan. Of het meest populaire hostel van Guatemala oprichten.
Hostel Los Amigos is zo’n plek waardoor je ineens weer weet waarom het leuk was om backpacker te zijn. Om geen cent te makken te hebben, om redelijk doelloos op één plek rond te hangen, om alle tijd van de wereld te hebben. Onze Mark heeft een hotel opgericht waar je met een druk op de bel (trek maar aan het touwtje, dan gaat de deur vanzelf open) een tuin binnenstapt waar je je meteen welkom voelt. De binnenplaats heeft hangmatten, schommels, trapjes omhoog naar kamers op verschillende verdiepingen, een bar waar ’s avonds wordt gepingpongd in plastic glazen Gallo bier en een restaurant waar je de allerbeste hamburgers van Guatemala kunt eten.
Terwijl de regen buiten klettert op de klinkers en rode dakpannen van het dorpje, doen wij binnen aan dobbelen en kaartspelletjes en luisteren we naar de verhalen van reizigers even verderop. De één komt uit het noorden van Mexico, een ander uit Costa Rica en allemaal lijken ze nog maanden te blijven. Het is een community waar je nog liever bij wil horen dan bij Facebook. Net als we beginnen te twijfelen
...of we niet ook maar een hostel op moeten richten of in ieder geval weer maanden met een backpack over de wereld moeten zwerven, brengt onze terugreis naar Belize ons weer een beetje bij zinnen.
ROESSIAN PASSPORT
In alle vroegte wachten we in de gang van Los Amigos op de minibus die ons en nog wat andere hostelgasten via de grens met Belize naar Belize-Stad brengt. Het is een bont backpackersgezelschap dat ruikt naar dagen niet douchen en vervolgens te veel deo gebruiken om dat te compenseren. In de bus stappen onder meer twee Israëliërs met een ochtendhumeur, een Canadees met diarree die elke tussenstop naar buiten rent, een Nederlands meisje dat aan iedereen die het horen wilt vertelt dat er hoogstwaarschijnlijk een parasiet in haar darmen huist en een Rus die de boel ophoudt bij de douane vanwege zijn ‘stoepid rrrroessian passport’ en dat zelf wel ‘wicked’ vindt. Wij vinden het iets minder wicked, aangezien we nu net onze aansluiting met de boot in Belize gaan missen. Als we de douanepost weer willen verlaten en ik moeite doe om geldwisselaars af te wimpelen, heb ik amper in de gaten dat ik door een poort loop. Tot groot vermaak van de geldwisselaars, mijn mede-minibus-genoten en Robin blijkt het een autowasstraat te zijn die spontaan begint te sproeien als ik er doorheen wandel. Heet dat niet iets van karma? Maar goed, bedenk ik me als ik me tussen mijn reisgenootjes wurm, ík ben in ieder geval schoon.
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book