...omgeving om in rond te lopen en omheen te fietsen. Bruggen, sierlijke tempels, grote toegangspoorten, tuinen en veel groen. Reis je met een boot over de Parfumrivier, dan gaat de schoonheid van de architectuur en de historie van het land nog uren door. Met hun gevoel voor yin en yang hebben de Vietnamezen perfect symmetrische tuinen aangelegd. We bezoeken onder meer de Thien Mu pagoda en een eeuwenoude tombe waar een keizer rust tussen fraaie binnentuinen en stille vijvers. In de pagode staan Chinees porseleinen vazen vol lelies en liggen schalen hoog opgestapeld met sinaasappels en appels op een groot altaar, om de zielen gunstig te stemmen.

“Een gifgroene slang komt langzaam onze kant op gekronkeld”

En dan zijn er de verhalen. Steek je de brug van het licht over naar de Minh Mang Tombe, dan steek je over naar de dood. Wij blijven op de helft steken. Van de andere kant komt een gifgroene slang met rood aangelopen hoofd langzaam onze kant op gekronkeld. Wij doen voor de zekerheid maar een paar stappen in de omgekeerde richting en wachten tot het heet geblakerde exemplaar is weggeschoten tussen het gras.

Als we op onze drakenboot onze kom met Pho eten en de foto van de slang aan de vrouw van de bootman laten zien, schudt ze lachend haar hoofd. ‘Die slang is niet giftig,’ zegt ze stellig. ‘Jullie hebben geluk gehad.’ Ik weet niet zeker of ze verwijst naar het feit dat de slang niet giftig was, of naar de symbolische betekenis van het dier. Omdat de slang regelmatig zijn oude huid afdoet en er een frisse, gloednieuwe versie voor in de plaats krijgt, wordt hij ook geassocieerd met onsterfelijkheid. Ik vind het wel wat, die Vietnamese religie. Of je het nu gelooft of niet, je hebt in elk geval een mooi verhaal.