Een bezoek aan Udaipur is kijken naar het licht. Alle kleuren zijn samengekomen in de koninklijke gebouwen van de stad; alles is wit. Van het paleis op Jagniwas eiland tot de bogen van het dakterras van het Anjani Hotel Roof Top Restaurant. Op onze eerste avond kijken we vanaf hier uit over Lake Pichola, een van de drie grote meren.
De volgende dag ontdekken we: zijn het niet de gebouwen, dan zijn het wel de mensen die de stad van kleur voorzien. De dames van Udaipur bewegen zich als een regenboog door de straten. Alsof ze het zo hebben afgesproken, lijken ze elk een andere kleur sari te dragen. Aan de randen van het meer, op de trappen van de ghats, doen ze hun bonte was. Koeien lopen gigantisch in de weg als de vrouwen de kleding aan de waslijn proberen te hangen, of ze kuieren er later met hun brede achterwerk weer dwars doorheen.
Het is stil in Udaipur, vergeleken met de drukke steden waar we vandaan komen. In deze rust komt schoonheid tot stand. We bezoeken een school voor de kunsten, waar we schilderijtjes kopen van een kameel, een olifant en een paard en de verhalen erbij aanhoren. Het paard staat voor kracht, de olifant voor geluk en de kameel voor de liefde. Want pas...
...als je van een dier kunt houden dat zo kan stinken, dan ben je pas echt tot liefhebben in staat, vertelt de student ons glimlachend.
De stilte wordt onderbroken door de mysterieuze klanken van een sitar. Een man met grote tulband wacht ons op onder de poort van een oude haveli (privéhuis met besloten binnenplaats) en speelt muziek op zijn langwerpige snaarinstrument. In een andere straat zit nog een bijzondere man, Mr. Moho. Wanneer we ook langslopen, hij zit altijd te grijnzen naar de wereld. Daarbij plooit hij alle rimpels in zijn gezicht en lacht hij zijn scheve tanden bloot.
Als hij probeert op te staan, zie je dat hij zo gezond niet meer is. En dat doet hij dus niet vaak. Hij zit daar prima, op het stoepje in het witte Udaipur. Als ik naast hem kom zitten, laat hij me zijn verzameling aan ansichtkaarten zien, die hij van toeristen over heel de wereld krijgt toegestuurd. Hij krijg de groeten van Loes uit Haarlem en Katie uit Londen geeft de ‘smiling man’ haar ‘best wishes’. Tenslotte tovert hij zijn muntencollectie uit zijn zak. Hij heeft kleine Franken, eurocenten en opgepoetste penny’s. De trots waarmee hij zijn rijkdommen laat zien raakt me. Je hebt hier duidelijk geen kasteel nodig om prins te zijn.
Aanraders
Een bezoek aan de verschillende paleizen. Je hebt het Lake Palace, dat tot een hotel is omgetoverd, het Shiv Niwas Palace, het Monsoon Palace en het City Palace. Volgens de verhalen die wij hoorden, had de Maharaja er voor elk seizoen één.
Het grootste huis van de Maharaja’s is het City Palace dat dateert uit 1568. Wij bezochten het museum met een gids die voortdurend grapjes maakte en mij tegen een deur liet aanduwen die helemaal niet open kon.
Past een bezoek aan het hotel Lake Palace niet binnen je budget, dan kan je een boottocht nemen naar het Jagmandir eiland, waar zich het plezierpaleis bevindt. Qua schoonheid doet het niet voor de rest onder; er wordt zelfs gezegd dat Shah Jahan hier zijn inspiratie voor het bouwen van de Taj Mahal vandaan haalde. Voor de boottocht, die ook langs het Lake Palace vaart, betaal je een paar euro per persoon. Ook voor het entree van het paleis betaal je een klein bedrag. Je vindt hier, naast een fantastisch uitzicht, een bar, restaurant en een luxe spa.
Iets verder buiten de stad, hoog op een heuvel, ligt het Monsoon Palace dat de Maharaja in regentijd bewoonde. Met een motorriksja ben je er in drie kwartier. Je rijdt door een Wildlife Sanctuary en betaalt daar entree voor. Wij betaalden 180 rupees aan de chauffeur en nog eens 90 rupees per persoon voor het park. Het kasteel is als enige niet in oude glorie hersteld, en dat heeft ook wel weer wat. Je kunt je fantasie de vrije loop laten als je de door de lege ruimtes dwaalt en door de grote ramen tuurt naar het bos, de stad, de stokstaartaapjes en de meren in de verte.
Waterfietsen in een zwaan op het andere meer, Fateh Segar.
Naast paleizen, steekt er ook een tempel boven het stadsbeeld van Udaipur uit. Als je de holi men op de lange trap bent gepasseerd, kom je bij een rijk gegraveerde toren. De honderden beeldjes in de zandstenen buitenkant bewaken het zwart stenen beeld van Vishnu binnenin.
Aanraders
Ons hotel Udai Niwas. Voor een leuke prijs (van 10 tot 50 euro per nacht) zit je in een schone, vrolijk ingerichte kamer mét tv.
Het Lake Palace op het eiland Jagniwas is dé blikvanger in het Lake Pichola. Het paleis is omgetoverd tot een super de luxe Taj hotel en kan je alleen bezoeken als je er wilt lunchen, dineren of slapen. Vertrek met een bootje vanaf het City Palace met goed gevulde zakken (en een reservering), want voor het paradijs met binnentuinen en een zwembad moet je flink betalen. Reken op minimaal zo’n 500 US dollar voor een kamer.
Aanraders
Als de zon onder is, flitsen bij veel budgetrestaurants de beeldschermen aan. Waar beter kan je kijken naar de James Bond-film Octopussy (opgenomen in Udaipur) dan op een van de vele dakterrassen met alle herkenbare paleizen en het meer voor je uitgestrekt. Zie hoe 007 ontsnapt van Pleasure Island per openklapbare krokodil en hoe de riksja’s wheelies maken.
Cool Café. Een café-restaurant met beschut terras (geen uitzicht over het meer), maar dat wordt goedgemaakt door heerlijk eten, heerlijk drinken en een ontzettend vriendelijke eigenaar. Kijk uit voor zijn kaart-trucjes, die verlies je geheid.
Van Udaipur naar Varanasi (via Agra)
Vervoermiddel: nachttrein
Prijs: eerste deel 550 rupees, tweede deel 700 rupees (Tatkal*)
Duur: eerste deel 14 uur, overnacht in Agra, tweede deel 10 tot 15 uur
*Het Tatkal Ticket
Ook wel ‘Emergency ticket’ genoemd. Treinen zijn vaak al een week van tevoren volgeboekt in India, maar voor toeristen met geld is ‘everything possible’. Voor een hoger bedrag dan het standaardtarief kan je bij het loket op het station dit treinkaartje kopen. Nadeel kan zijn dat jouw ‘sleeperbed nummer 62’ door nog vier andere Indiërs wordt opgeëist. Wij hadden vooral last van één ontzettend dikke man die niet van plan leek ook maar één duimbreedte op te schuiven. Uit zijn broekzak toverde hij een verfrommeld papiertje waarop handgeschreven het nummer 62 stond. Net toen we wilden laten weten dat hij dat er waarschijnlijk zelf op had geschreven, kwam de conducteur eraan die op onze tickets twee nieuwe nummers schreef. En alles was weer zoals het moest zijn.
Let's go to…
Klik op de plaatsnaam voor meer informatie over de bestemming
< Terug naar India
Reis verder >
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book