Mumbai is mijn kennismaking met India. Het is oktober 2008. Als we net zijn aangekomen, in het holst van de nacht, zien we alleen de lichtjes van de miljoenenstad. We hebben geen idee waar we zijn beland. Als de volgende ochtend de zon opkomt en we wakker worden van de kletterende vaat uit het restaurant onder ons raam, gaan we op stap. Want de schoonheid van de stad, die ligt verderop, richting het water.
We worden afgezet door een taxi bij de toegangspoort van India. Vanaf daar zien we het indrukwekkende Taj Hotel, dat net zo de aandacht op zich vestigt als het Kurhaus in Scheveningen. Tegenover het hotel staat een oud mannetje pinda’s te verkopen. Hij draagt een enorme mand op zijn buik en heeft de grootste grijns die we tot dan toe in India hebben gezien. Die wordt nog groter als ik vraag om twee puntzakjes met pinda’s.
Even verderop staat zijn collega levensgrote gele ballonnen te verkopen. We zijn inmiddels al drie keer langsgelopen maar zijn pogingen om ons zo'n joekel aan te smeren zijn er niet minder om geworden ‘Ma’am, you want big balloon?’ Ik schud lachend mijn hoofd. Miljoenen Indiërs overleven door te ondernemen en kunnen het als geen ander. Met name in Mumbai, het zakencentrum van het land. Alles is verkoopbaar en overal zit handel in. Zelfs in het laten bijwerken van oor- en neushaar. Zelfs in het verkopen van levensgrote ballonnen aan een backpacker. Meer tegen de avond loopt het plein aan de ‘Gateway to India’ vol met families en stelletjes die trots paraderen in kraakheldere overhemden en gekleurde sari's. Het gerucht gaat dat hier de scouts van de grote filmindustrie rondlopen en je zomaar eruit kan worden geplukt voor een rolletje in een Bollywoodfilm. Vanaf een muurtje...
...kijken we toe hoe alles zich voor onze ogen afspeelt. De handel gaat door, ook als de zon achter ons het voor gezien houdt en langzaam ondergaat in de Indische oceaan.
We besluiten even later wat te gaan eten in dezelfde buurt, de backpackerswijk Coloba waar het altijd druk en gezellig is. In café Leopold weten we het laatste plekje in een verre uithoek te bemachtigen. Robin bestelt z'n eerste stukje kip, waar hij 10 minuten later meteen spijt van heeft aangezien zowat de hele kip op zijn bord belandt. Ik krijg net een bord rijst met curry voorgeschoteld als een Nederlands meisje ons aanspreekt. Of wij nog een goede accomodatie weten in Mumbai, want nu betaalt ze zo'n 1000 Rupees in haar eentje. We moeten haar teleurstellen: zelf slapen we weliswaar iets goedkoper, maar in een kamer die meer op een politiecel lijkt en waar we in de gedeelde badkamer in de openlucht tijdens het douchen de duivenpoep moeten ontwijken. Na nog wat tips van haar in ontvangst te hebben genomen over Goa, betalen we de rekening en banen ons een weg naar buiten langs de vele druk bezette tafeltjes.
Iets meer dan een maand later, op 26 november 2008, vinden in Mumbai negen aanslagen plaats. De eerste vindt plaats in café Leopold, waar gewapende mannen in het wilde weg rondschieten. Daarna zijn er ook aanslagen in hotel Oberoi, Sharpati treinstation en het mooie Taj Hotel. De aanslagen kosten aan 164 mensen het leven en meer dan 300 raken gewond. Op het moment dat we de aanslagen op televisie zien, zitten we in Nepal. Die dag lopen we een reisbureau binnen om een busticket terug naar India te boeken. De man deelt ons geruststellend mee dat we ons geen zorgen hoeven te maken over het aantal vrije plaatsen. Zijn verklaring: ‘Niet veel toeristen willen nu die kant op.’
Twee jaar later, in november 2010, is president Obama het eerste internationale staatshoofd dat in het gerestaureerde Taj Mahal Hotel overnacht. In zijn speech op het terras zegt hij dat het hotel symbool staat voor de veerkracht van de Indiase bevolking. Het zal me niks verbazen als iemand hem op de stoep van het hotel zo’n levensgrote, gele ballon heeft aangesmeerd.
Crawford Market
Aanschouw de handelsgeest van de Indiërs op de Crawford Market. Dat begint al bij de zogenoemde ‘market managers’ die erop staan je door de markt rond te leiden en daarbij dringend op hun naambordje wijzen waar inderdaad ‘market manager’ op staat. Het voordeel was dat we uitgebreid uitleg kregen en elke marktkoopman de hand mochten schudden, het nadeel was dat onze onderhandelingspositie gezakt was tot het nulpunt. Voor een trosje bananen en wat appels betaalden we 400 Rupees.
Elephanta Island
Bedenk bij een bezoek aan Elephanta Island dat je 120 treden moet beklimmen en er weinig schaduw te bekennen is. Neem daarom bij heet weer een hoofddeksel en genoeg water mee. Gelukkig geeft de ferrytocht heen en terug wat verkoeling.
In Mumbai zijn de accomodaties duurder dan in de rest van het land. Reken voor een beetje kwaliteit en een centrale locatie op minimaal 50 euro per nacht. Wij zouden ons budgethotel New Bengal niet aanraden, tenzij je echt heel weinig te besteden hebt. Op de foto hieronder zie je ons uitzicht.
VAN MUMBAI NAAR GOA
Vervoermiddel: bus
Kosten: 600 rupees (= 10 euro)
Vervoermiddel: trein
Kosten: variërend van 300 rupees (5 euro) tot 2000 rupees, afhankelijk van de klasse.
! Reserveer je stoel of slaapplek in de trein ruim van tevoren, zeker rond feestdagen.
Let's go to…
Klik op de plaatsnaam voor meer informatie over de bestemming
< Terug naar India
Reis verder >
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book