Op de helft van onze trip door Australië is het zover: de hippe havenstad komt in zicht. Aangezien accommodatie in het centrum hartstikke duur is, verblijven we net daarbuiten. Wat we pas later ontdekken, is dat we ons busje naast het grootste kerkhof van de stad hebben geparkeerd.
Het is vroeg donker in Sydney. Zo rond een uur of vijf. In de campervan pruttelt de bolognaisesaus voor de spaghetti, buiten daalt de temperatuur snel. Roerend in de pan - Robin maakt een puzzeltje - hoor ik plots geritsel bij de schuifdeur. Ik verbeeld het me vast, bedenk ik me dan, het is vast de plek.
Het leek zo'n goede locatie, deze camping. Normaal zijn we met onze bus geluksvogels en staan we op de mooiste plekken in nationale parken waar de kangoeroes vlak voor ons over het strand huppen. Maar bij het bezoeken van de grote steden degraderen onze campeerplekjes naar dure campings ver van het centrum. In Melbourne werd dat de wijk 'Willy', een rustige familiewijk aan het water. Onze camping lag vlak naast het treinspoor, een doorgaande weg en een olieraffinaderij. Met een afstand van slechts twaalf kilometer tot het centrum mochten we echter niet klagen. Ik dacht dat we in Sydney ook wat goeds hadden gevonden. Zo'n tien kilometer van het centrum en nog middenin een nationaal park ook, zo viel te lezen op de website.
Eergisteren kwamen we aanrijden - na niet geheel feilloze navigatie-instructies van mijn kant - en ik dacht dan ook dat we verkeerd waren gereden toen we langs een begraafplaats kwamen. Na uiteindelijk drie keer rechts te zijn gereden en de graven die we passeerden in de duizenden liepen, stond daar ineens het bordje naar onze camping. Nog maar 25 meter tot aan de receptie, zeg maar bij het 8000ste graf naar links. Het liefst maakte ik meteen rechtsomkeert, maar ze hadden plek, Robin zat er niet mee en de zon scheen nog volop dus liet ik me overhalen. We kregen een plattegrond van de camping mee waar aan de noordgrens alle dieren vrolijk waren afgebeeld die in het park te vinden waren, maar de begraafplaats in het zuiden was uit commercieel oogpunt - evenals op de website - achterwege gelaten.
Nu is het donker en voel ik me een stuk minder prettig. Het geritsel bij de schuifdeur klinkt voor een tweede keer en dit keer weet ik zeker dat ik het me niet verbeeld. Robin zegt dat ik spoken zie en moet lachen om mijn angstige blikken. Gewapend met vieze borden, vaatdoek, afwasborstel en een pan met resten bolognaisesaus open ik voorzichtig de schuifdeur. Niets te zien. Robin volgt met de pan in zijn handen en terwijl ik vast naar het toiletgebouw loop, leegt hij in een diepe groene kliko de pan. Het water klettert in de gootsteen als ik plots een paar meter achter me vanuit de bosjes een ijselijke gil hoor, gevolgd door Robin z'n stem en een 'Jezus, ik schrik me de tandjes'.
VERLAMD VAN ANGST
Ik zou graag vertellen dat ik heldhaftig naar hem toesnelde maar ik blijf verlamd van angst staan. Uiteindelijk kan ik uitbrengen 'Wat is er lieverd?' en doe wat voorzichtige stappen dichterbij. Daar staat Robin vol afgrijzen naar een enorm beest te wijzen dat zich op de prullenbak bevindt waar hij net de saus in heeft gegooid. Nadat hij is bijgekomen van de schrik vertelt hij wat er is gebeurd. 'Sta ik de saus in de prullenbak te scheppen - en ik denk al wat ritselt die vuilniszak - springt ineens dát beest eruit.' Dat beest zit met...
...felle kraaloogjes ons aan te staren. Het heeft de snuit van een varken, de vacht en staart van een vos en de snorharen van een rat. Een possum, ontdek ik later. Dan springt hij ineens weer terug in de prullenbak, waarschijnlijk om zich tegoed te doen aan de verse, nieuwe lading. Robin staat nog steeds een beetje te trillen met de pan in zijn handen, maar al snel is het van het lachen.
De volgende dag ziet alles er een stuk vrediger uit - geen possum te zien - en besluiten we Sydney in te gaan. Het is een half uurtje met de trein tot we uitstappen in deze wereldstad aan het water. We bezoeken de haven, de botanische tuinen en het bekende Opera House (Robin: 'Het zijn net uitgeperste sinaasappelpartjes.' ) Ik stel nog voor om kaartjes te kopen voor 'De Notenkraker', maar dat lijkt Robin in alle opzichten een pijnlijk idee, zeker als ik hem vertel dat het om een balletvoorstelling gaat. 's Avonds besluiten we dan maar een filmpje te pakken en het is een uur of negen als we de bios uit komen lopen. De laatste trein blijkt net vertrokken, maar er gaat nog wel een bus naar North Ryde waar we drie kwartier op moeten wachten. De chauffeuse zet ons af aan de hoofdweg, waar de enorme begraafplaats begint en waar we langs moeten om onze camping te bereiken. Gelukkig zegt ze de bemoedigende woorden: 'Don't get scared, it's pretty dark up there.' We wachten nog op de bekende 'no worries', maar ze geeft gas en ze is weg.
MIJN HELD
De pikdonkere weg volgend en het geritsel negerend, komen we uit op de camping waar we snel ons bedje opmaken. Middenin de nacht schrik ik wakker van een enorme bons vlak boven mijn hoofd. Dan volgt er om de paar seconden een hoop geritsel. Een dikke possum, weet ik nu, maar het idee dat het beest zich elk moment door het dak kan hebben geknaagd en op mijn schoot belandt, zint me niet echt. Ik schud Robin wakker, die wat mompelt als 'het is maar een possum' en zich weer omdraait. Met opengesperde ogen lig ik in het donker op het naderend onheil te wachten. Het geritsel wordt steeds luider. Dan geeft Robin een enorme klap tegen de zijkant van het dak en de possum is verdwenen. 'Mijn held', denk ik tevreden, en kijk naar Robin die het inmiddels weer op een snurken heeft gezet. Het moge duidelijk zijn: ik heb het niet op spoken, en zeker niet op possums, maar ik word graag gered.
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book