Hoe groot Allah is, ervaren we om vier uur in de vroege ochtend, tijdens onze eerste nacht in Meknès. We slapen in een lieflijk riad, en hebben ook nog eens de mooiste kamer op de beste locatie, zo constateren we als we overdag aankomen.
Via een wenteltrap komen we in een soort torenkamer met openslaande deuren naar het dakterras. Dat terras staat vol potten met bloeiende oleanders, rozenstruiken, bananenblad en palmen en vlak onder ons glinstert een klein blauw zwembad. Daar ontdekt Robin de huisschildpad, die hij blaadjes voert. We voelen ons helemaal thuis in deze oase van rust.
Tot vier uur ’s nachts dus. Op dat moment zit ik rechtop in mijn bed. Een indringende stem zweeft de openslaande deuren door, en langzaam zwelt het volume aan en wordt de stem vergezeld door tientallen andere mannenstemmen. Het is een klaagzang die door merg en been gaat, en even denk ik dat er wordt aangekondigd dat de wereld vergaat.
Als ik de moed heb verzameld om naar buiten te kijken, hoor ik dat het geluid uit de groen-met-witte torens (minaretten) komt, die door heel de stad zijn opgesteld. De man in de toren (muezzin), is inmiddels met lange uithalen ‘Allah Akbar’ aan het roepen, en we komen tot het besef dat het geen alarm is, maar gewoon de dagelijkse gang van zaken: de eerste oproep tot het gebed (fajr). En wij zitten met onze mooie kamer aan het dakterras op de eerste rij. Met nog steeds...
...een beetje de bibbers in onze benen, komen we die nacht niet meer in slaap.
De volgende dag gaan we, niet helemaal uitgeslapen, de souks van Meknes in. Het onheilspellende gevoel dat we aan die nacht hebben overgehouden, verdwijnt al snel. De markt is levendig en vrolijk, met gele, blauwe en paarse puntschoenen, Adidas-gympjes, geitenhoofden (goed, die zijn iets minder vrolijk), zeepjes, bergen poeder in aardekleurige tinten, groenten, zakken wol, Fatimahanden en wasmiddelen. In de drukke straten gebeurt van alles: een kip wordt geplukt, een vrouw keurt de nieuwe djellaba van haar man en een kromme, oude vrouw geeft een jongetje op zijn kop omdat hij haar bijna omver loopt als hij een van zijn vriendjes achterna zit.
Meknès is een stad waar je wordt ondergedompeld in het echte Marokkaanse leven. Zonder al te veel andere toeristen, mét locals die uit oprechte interesse een praatje met je beginnen en mét verstoorde dromen middenin de nacht. Later lees ik dat de muezzin meer zegt in de fajr dan dat Allah groot is. Zo zegt hij ook in het Arabisch: ‘Het gebed is beter dan de slaap.’ En ik moet denken aan de quote die ik ooit ergens op Facebook rond zag gaan. ‘No one looks back on their life and remembers the nights they got plenty of sleep.’ Zo herinner ik niet alleen de dagen, maar ook de nachten in Meknès.
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book