...door het tentenkamp naast My my my pokerface en Your sex is on fire - 'Go home dingo's, go home!'

Dag twee is nog mooier dan de dag ervoor en we bezoeken de Champagne Pools, vernoemd naar het bruisende zeewater dat over de rotsen spat, niet - tot grote teleurstelling van de Ierse meisjes - naar echte champagnebubbels. Ze zijn er de nacht daarvoor achter gekomen dat ze op het eiland helemaal niet in hotels slapen en daarom voor niets haardroger en stijltang meezeulen in die grote paarse tas. Sterker nog: er is tijdens heel onze trip geen douche te bekennen en de wc bestaat meestal uit de bosjes van Fraser.

Na een duik in de Champagne Pools zien we aan de horizon de eerste walvissen van dat seizoen. Wat een geluk dat het zulke enorme beesten zijn en we ze zelfs op die afstand kunnen herkennen aan het zeewater en het schuim dat ze omhoog spuiten. Later ziet Robin nog een schildpad, die ik vanwege vijf minuten zonnen op het strand moet missen. Aan mij de eer om een ander typisch Australisch beest te ontmoeten in het zeldzaam aanwezige toiletgebouw op Fraser in de buurt van Lake Wabby. Mijn hokje blijkt tevens het huis van een harige vogelspin.

THAISE TEKENS
De tweede en laatste avond op Fraser Island bestaat uit een nogal krappe kampeerplek voor 55 man, maar daar lijken weinig zich aan te storen. Zolang de muziek draait en de drankvoorraad niet op is, is slapen een ondergeschikte bezigheid. Als de laatste schaduwen in het donker van de nacht zijn verdwenen, kom ik erachter wat de Thaise tekens in de nek van de twee Ierse meisjes betekenen ('Haar naam', wijzen ze lachend naar elkaar) en komt Robin erachter dat bijna al z'n biertjes zijn verdwenen, evenals groepsgenoot Tom. Die komt de volgende ochtend met haar dat alle kanten opstaat en een grote glimlach aangewandeld. Hij is die avond buiten zijn tent in slaap gevallen, zo vertelt hij, en is zonder dat hij zich kan herinneren hoe vanochtend in zijn tent wakker geworden. Tussen twee - voor hem onbekende - meisjes. Zijn vriend Duncan kijkt minder vrolijk: die ontdekte ergens in de vroege ochtend dat de tweepersoonstent behoorlijk vol was en is noodgedwongen in de jeep gaan slapen.

We moeten ons nog haasten als we constateren dat we als laatste groep het kampeerterrein verlaten, en we sjezen met onze Toyota over de vloedlijn, op het randje van de zee. Op het nippertje halen we de ferry terug, onze haren en oren vol zand en sterke verhalen.