De rij voor de tube verhuur in Vang Vieng is lang. Voor ons staat een meisje in een shirt met op de rug de letters 'Angkor What? Bar' en het aantal Beer Lao shirts in de rest van de rij laten zien dat de kledingwinkels en het nationale biermerk in Vang Vieng goede zaken doen. We zijn in een dag tijd vanuit Luang Prabang, een sfeervolle stad met smaak, op de foutste plek van Laos beland.
Vang Vieng is sinds een paar jaar uitgegroeid tot toeristenattractie nummer 1 in Laos en wordt zelfs de Indochina-doop voor backpackers genoemd. Met Laos zelf heeft het weinig meer te maken, en ik moet denken aan Paul die ons hier al voor waarschuwde vlak voor we de grens overstaken. Dus hier is Disneyland. In de rivier laten tientallen toeristen per dag zich afzakken in een tractorband van bar 1 naar, als je het wilt, bar 20.
GEBRUIKSAANWIJZING
Het meisje in het 'Angkor What?' shirt ('die kreeg ik na twee biertjes in Siem Reap in Cambodja’) is zo lief ons een gebruiksaanwijzing te geven voor de tubes, aangezien het voor haar en haar vriendin al de derde keer is. "Helemaal aan het begin van de route staat een man van een Ecological Farm je op te wachten met het verzoek of je bij hem een mojito wilt drinken. Het geld gaat naar de kinderen in Laos. Die slaan wij altijd over," glimlacht ze verontschuldigend. Verder doet iedereen het ongeveer zo: "Stop bij elke bar, je haalt er voor zonsondergang waarschijnlijk vijf, en eindig bij die met een groot kampvuur om warm te worden." De rest volgend stappen we met een groot Lao biertje in onze band op de rivier. Als we het doen, dan doen we het goed.
Terwijl Robin na twee minuten al de eerste bar binnen drijft, kijk ik nog gefascineerd naar het gebeuren om me heen. Talloze gele banden met gekke, aangeschoten of compleet dronken toeristen - veelal twintigers - drijven de bars tegemoet. Op de bijbehorende vlonders staan al evenveel Europeanen, Amerikanen en Canadezen te feesten of hun leven ervan afhangt op knoertharde dancemuziek. Anderen zwieren aan...
...schommels op grote hoogte en laten zich in het water plonzen, mikkend op Japanners die druk foto's makend in hun kayaks voorbij komen peddelen. Vanaf de bars klinkt gejoel als iemand een mooie afsprong maakt of pijnlijke, meelevende kreten als iemand plat op zijn rug in het water terecht komt (het is niet altijd grappig: in 2011 overleden zeker 27 toeristen, onder andere hierdoor). Het blijkt al snel dat je je met een emmer Malibu en de goede 'oehs' en 'aahs' zo kan mengen in het feestgedruis.
NICE TITTIES
De bars zijn de ideale plekken om medereizigers te ontmoeten. En als je even niemand tegen het lijf loopt, is lijven bewonderen een goed tijdverdrijf. Met een dikke blauwe stift zijn veel lichamen met opschriften en tekeningen beklad. Veel inhoud zit er vaak niet bij, maar dat lijkt niemand te deren of niemand te weten. 'Nice Titties', 'Small but Fierce' - met een pijl naar het betreffende achterwerk - en 'Ladyboy', zijn de teksten die me nog ergens bijstaan. En zijn de gesprekken in het begin nog enigszins onderhoudend, bij bar 4 kan je die vergeten. Zo kom ik een Canadees meisje tegen die me vol enthousiasme omhelst. "Where you're from?" wil ze weten. "Holland!" antwoord ik lachend als ik haar volgetekende hoofd van dichtbij zie. Haar ogen lichten op als ze zich bedenkt: "So, then you’re... Hollish?"
"Well, actually," help ik haar voorzichtig uit de droom, "that makes me Dutch." Haar blik is nu verward en ze is even stil tot ze duidelijk een ingeving krijgt. "That's so confusing! They should call it... Hollandian!" En met dat advies in mijn zak ga ik op weg naar bar 5.
In totaal hebben we zeker 4 uur in bars doorgebracht en hooguit 20 minuten in de tube, terwijl er volgens de verhuur een vaart van 2 uur te gaan is tot het eindpunt. Na het kampvuur verzamelt iedereen echter een willekeurige band (voor zover die nog voor handen is) om die in een tuktuk te laden die het laatste stuk aflegt.
RECORDHOUDER
Wij schuiven hongerig aan in een van de vele bars in Vang Vieng die de hele dag door Friends-afleveringen uitzenden en brengen later nog een bezoekje aan de Smile Bar, waar het feest zich met kampvuur en al tot diep in de nacht voortzet. Wij keren niet al te laat terug naar ons hotel omdat we de volgende dag wel weer verder willen naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Ik slaap als een roosje met diepe bewondering voor de recordhouder in Vang Vieng, die - als ik zijn rug moet geloven - van de 71 dagen er 69 is gaan tuben. En ja, bedenk ik me nog: "They should call it Hollandian."
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book