Stel je voor:
Je bevindt je op een tropisch eiland dat niet zou misstaan op de achtergrond van je computer. Helderblauw, af en toe groener, af en toe doorzichtiger, zeewater dat zachtjes tegen de randen van de witte stranden klotst. Die stranden zijn overal waar je kan kijken en bedekt met 'drink-met-je-billen-bloot-melk-uit-een-kokosnoot' palmbomen.
Als je aankomt met een klein motorbootje staan mensen in bloemrijke kleding op je te wachten met een kop thee en hoor je van alle kanten een welkom 'Bula! Bula!' (dat klinkt toch een stuk beter dan goedemiddag). Je bagage ligt al in je bure voor je met je ogen kan knipperen. (Een bure is een rieten/bamboe hutje met houten luiken en schelpengordijntjes.) De manager informeert je over de maaltijden die drie keer per dag geserveerd worden in de hoofd-bure. Het geluid van een schelp waarop geblazen wordt kondigt aan dat je uit je luie ligstoel moet stappen, want dan is het eten klaar. Heerlijk eten: van curry's tot lokale lovo, kip of vis bereid in palmbladeren.
's Avonds zet een groep mannen de tafels aan de kant en gaat op matten op de grond zitten. De kava-ceremonie kan beginnen. Of je er soms bij wilt komen zitten? Al is het houten bakje met peperachtig water dan wel geen Heineken, en kan je er zomaar twee dagen goed ziek van worden, weigeren is onbeleefd en je weet dat het zingen en de gitaren van de mannen het ruimschoots goedmaken. Je klapt in je handen, roept 'Bula!' (dat ook 'proost' betekent) en luistert in stilte naar de zware stemmen die in het Fiji zingen op vrolijke gitaarakkoorden. Door het ruisen van de zee val je in een diepe slaap en het is het zachte gefluit van de schelp dat je de volgende ochtend wakker maakt.
VETGEMEST
Het enige waarover je je een heel klein beetje zorgen maakt is de kannibalenpot midden op het eiland. Ze zeggen dan wel dat ze die al 70 jaar niet meer hebben gebruikt, maar je wordt al drie dagen zo lekker vetgemest. Een korte tocht door de jungle brengt...
...je naar die pot, waar nu alleen wat kokosnoten in drijven. Van het dichtstbijzijnde eiland komt de held van het kannibalisme, ene Udre Udre die in zijn carrière als chef maar liefst 872 mensen opat. Hij had nogal een grote eetlust, die Udre Udre. Meestal waren vijandige stamleden zijn slachtoffers, maar er zat ook een minder fortuinlijke missionaris tussen die een eeuw geleden wat minder goed in de groep lag.
Toch is het de Westerlingen gelukt een groot deel van de Fiji'ers christelijk te maken. Zo gingen wij op een zondagochtend met elf eilandbewoners naar de methodistische kerk op het buureiland Moturiki. Het kostte ons een speedbootrit, een tocht door laagtijwater en een gespetter door mangroves, maar voor God moet je wat over hebben. Je hebt natuurlijk ook een hoop goed te maken als je opa zijn kannibalenvork met veel liefde in een stukje missionarisdijbeen zette. Gelukkig wordt de booskijkende priester af en toe afgewisseld door mooi gezang dat we, na druk geblader in de bijbel waar de tekst helemaal niet in blijkt te staan, met moeite meezingen. Niemand neemt het ons kwalijk, en zelfs van de priester krijgen we een witte-tanden-grijns als we hem na de dienst de hand schudden.
FIJI TIME
Het is behoorlijk eb als we, na een rondleiding door het primitieve dorp, Moturiki verlaten. Met onze handen houden we onze rok omhoog (ja, ook Robin, al noemen ze het hier een Sulu) en lopen we door een modderpoel en over een stuk land dat bij aankomst nog tot de bodem van de stille oceaan behoorde. Diezelfde zeestraat steken we later in de middag met hoogtij opnieuw over. Levuka, oude hoofdstad van Fiji, wacht. Maar we beloven ons tropisch eiland: binnen twee dagen zijn we weer terug. We willen graag nog wat 'Fiji Time' (normaal gesproken het nationale excuus om uren te laat op afspraken te verschijnen) op onze ligstoel doorbrengen of bij het kampvuur met een Fiji Bitter. En we gaan graag nog een keer snorkelen langs het kleurrijke koraal direct uit de kust. Veni vidi Fiji. Ik kwam, ik zag... het paradijs.
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book