Wij krijgen het voor elkaar om al weken Down Under te rijden zonder ook maar één kangoeroe te hebben gezien. Onze roadtrip van Adelaide naar Melbourne, langs nationale parken en de Great Ocean Road, biedt hoop.
Zoals de Eifeltoren in Parijs, de pizza’s in Italië en de coffeeshops in Amsterdam, denk je ook bij de kangoeroes in Australië: die kan je toch niet missen. Overal zien we gele borden langs de weg waar de dieren op staan afgebeeld en toch zien we ze niet. Dat ze er wel zijn en dat die pas-op-borden er niet voor niets staan, blijkt uit de regelmaat waarmee we wel stúkjes kangoeroe langs de weg zien liggen. Dan zien we even net zo witjes als onze turflijst, die ik sinds het begin van onze roadtrip door Australië in de aanslag hou.
De weg waar we op rijden, dat is de komende twee dagen de Great Ocean Road. Een afstand van 266 kilometer vol waanzinnig mooie uitzichten. De kustroute is een eerbetoon aan de soldaten van de deelstaat Victoria die sneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog en aan de mannen die de weg tussen 1918 en 1930 hebben aangelegd. Wij hebben geluk: de lucht is net zo blauw als het zeewater en we zien de krijtstenen kunstwerken in volle glorie. De namen van de rotsformaties komen uit een heldenverhaal in de tijd dat hier schepen vergingen: De Grotto, The London Bridge, The Arch, The Lord and Gorg en The Twelve Apostles. Zij houden al eeuwenlang stand tegen de ruige zee, die hier meedogenloos aan land komt. Met name in De Grotto zie je...
...de kracht van het water, dat met veel lawaai en schuimend witte koppen in haar ontmoeting met het vaste land uit elkaar spat.
Zilt van al het zeewater op de ruige kustroute rijden we even wat meer richting het binnenland, het Great Otway National Park in. Ook hier geen kangoeroes, maar als we over houten vlonders langs de eeuwenoude, hoge bomen van het tropische park lopen in het stuk Maits Rest, zien we wel een ander Australisch icoon tussen de eucalyptusbladeren. Zachte grijze velletjes, grote bruine ogen die meestal dicht zijn omdat ze slapen, en witte pluisoortjes. Als ze niet van die scherpe zwarte nagels hadden, had ik alle elf koala’s die we zien achterin onze campervan geparkeerd. Ik geniet van de serene rust in dit stuk, even ver weg van het natuurgeweld verderop, en luister naar het gezang van vogels die ik nog nooit heb gehoord.
We vervolgen onze weg en wisselen het geruis van de zee en het gebrom van ons busje af met de radio. Marvin Gaye en de Pointer Sisters zingen ons toe terwijl de zon langzaam ondergaat en we via Apollo Bay en Lorne langs verlaten stranden rijden. Onze eerste kangoeroe vinden we pas later, op het moment dat we ‘m het minst verwachten, maar daarvoor moet je eerst nog een klein stukje verder meereizen. Op naar Melbourne.
Van begin- naar eindpunt
Wij begonnen de Great Ocean Road na een overnachting in Port Campbell. Die dag konden we op ons gemakje langs alle bezienswaardigheden rijden. Tegen de avond kwamen we aan in eindpunt Torquay.
Let's go to…
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Alvast heel erg bedankt!
My World is Yours hecht belang aan het onafhankelijk kunnen schrijven over de bestemmingen. Ben je geïnspireerd geraakt door de verhalen en/of heb je bruikbare tips gekregen en zou je in de toekomst graag meer reisverhalen lezen op My World is Yours? Doe dan hier een kleine bijdrage voor het onderhouden en uitbreiden van deze website. Bij een bijdrage vanaf € 5,- ontvang je een mooi vormgegeven e-book (in PDF) van een land naar keuze. Alvast heel erg bedankt!
en ontvang een e-book
